- Gdzie zrobić badanie?
- Znaczenie kliniczne
Czy polineuropatia to jedna choroba? Polineuropatie są grupą schorzeń, które dotykają ludzi niezależnie od wieku i płci i które mogą być powodowane przez m.in.: choroby metaboliczne, nowotworowe czy immunologiczne, czynniki toksyczne, zakażenia.
Charakterystycznym objawem jest upośledzenie funkcji nerwów obwodowych, w wyniku którego pacjenci odczuwają najpierw bóle mięśni lub mrowienie i drętwienie stóp oraz dłoni, a potem niedowłady, powodujące opadanie rąk i stóp oraz zaburzenia czucia i funkcji zwieraczy. Ponieważ osłabienie mięśni może dotyczyć również mięśni oddechowych, u pacjentów może dochodzić do zaburzeń oddychania. Po wdrożeniu odpowiedniego leczenia większość pacjentów, u których rozpoznano polineuropatie, powraca do zdrowia, ale niektóre objawy uszkodzenia nerwów obwodowych mogą utrzymywać się przez dłuższy czas.
W przebiegu polineuropatii wykrywane są specyficzne przeciwciała antygangliozydowe: GM1, GM2, GM3, GD1a, GD1b, GT1b, GQ1b.
Zespół Guillaina-Barrégo (GBS) jest rozpoznawany jako grupa stanów chorobowych o różnorodnych przyczynach, ale każdy typ objawia się ostrą neuropatią definiowaną jako postępujący niedowład kończyn. W niektórych przypadkach paraliż dotyka również mięśni gładkich przewodu pokarmowego i oddechowego (20-30% przypadków zachorowań). Śmiertelność wynosi 5-10% (głównie z powodu paraliżu mięśni dróg oddechowych). GBS występuje w każdym wieku, rzadziej u dzieci. Zapadalność szacuje się na 1-5/100.000/rok. Oprócz zespołu Guilliana–Barrègo rozróżnia się kilka podtypów tej choroby:
• zespół Millera-Fishera (MFS)
• przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielizacyjna (CIDP)
• wieloogniskowa neuropatia ruchowa (NMN)
• ostra aksonalna neuropatia ruchowa (AMAN)
• ostra aksonalna neuropatia ruchowo-czuciowa (AMSAN)
• zapalenie pnia mózgu Bickerstaffa (BBE)
Rzadka odmiana zespołu Guillaina-Barrégo charakteryzująca się zstępującym paraliżem (odwrotnie niż w GBS) zaczynającym się od neuropatii nerwu okoruchowego gałki ocznej.
• Zaburzenia ruchowe towarzyszące zespołowi Millera-Fishera to ataksja i arefleksja.
• Przeciwciała anty-GQ1b występują u ponad 90% ludzi dotkniętych zespołem Millera-Fishera.
Jest to polineuropatia, nawracająca odmiana zespołu Guillaina-Barrégo – charakteryzuje się okresowymi nawrotami objawów po częściowej remisji.
• Jest neuropatią mieszaną demielinizacyjno-aksonalną.
• Obraz kliniczny charakteryzuje się powoli postępującym, asymetrycznym niedowładem i zanikiem mięśni.
• U chorych nie stwierdza się obiektywnych zaburzeń czucia.
• Przeciwciała anty-GM1 występują u ok. 50% ludzi dotkniętych MMN.
• Jest neuropatią czysto aksonalną, objawiającą się zaburzeniami motorycznymi mięśni.
• Pojawia się głównie u starszych ludzi.
• Przeciwciała anty-GD3 i anty-GD1a występują częściej niż w innych odmianach zespołu Guillaina-Barrégo.
• Jest neuropatią podobną do AMAN jednak patologia dotyka również nerwów czuciowych czyniąc poważne uszkodzenia aksonów.
• Według niektórych badań przeciwciała anty-GM1 mają dominującą rolę w tym schorzeniu.
• Rzadka choroba układu nerwowego o naturze autoimmunologicznej, w której dochodzi do uszkodzenia pnia mózgu
• Na obraz kliniczny zapalenia pnia mózgu Bickerstaffa składają się postępująca oftalmoplegia zewnętrzna, ataksja, wzmożenie odruchów głębokich, zaburzenia świadomości
