Myasthenia gravis (miastenia, miastenia rzekomoporaźna) to autoimmunizacyjne zaburzenie neurologiczne, które prowadzi do osłabienia mięśni. U chorych dochodzi do zakłócenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, co prowadzi do trudności w wykonywaniu różnych czynności związanych z ruchem, mówieniem czy połykaniem.
Choroba może rozwinąć się w różnym wieku – od wczesnego dzieciństwa do późnej starości. Najbardziej narażone na zachorowanie są młode kobiety w wieku od 20 do 30 lat oraz mężczyźni powyżej 50. roku życia. Choroba postępuje wiele lat, może przebiegać z okresami poprawy i zaostrzeń, a jej charakter jest bardzo zróżnicowany. Mimo tego miastenia rzadko jest śmiertelna, a dostępne leki potrafią złagodzić wiele jej objawów. Pełne wyleczenie na ogół nie jest jednak możliwe.
Główne objawy miastenii to osłabienie mięśni, które może prowadzić do trudności w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak chodzenie, mówienie czy połykanie. Często występuje również zmęczenie mięśni, które nasila się w trakcie aktywności i poprawia się po odpoczynku. Objawy mogą mieć różny stopień nasilenia i mogą obejmować mięśnie twarzy (tzw. uśmiech poprzeczny), kończyn, szyi oraz mięśnie oddechowe.
Najczęściej wykrywane przeciwciała w przebiegu miastenii to przeciwciała:
Zgodnie z zaleceniami Brytyjskiego Towarzystwa Neurologów: