Autoimmunizacyjne choroby neurologiczne diagnostyka i leczenie

Autoimmunizacyjne choroby neurologiczne– ta dziedzina w neurologii rozwija się bardzo szybko. Odkrycie autoprzeciwciał skierowanych przeciwko antygenom (np. białkom) układu nerwowego również przyczyniło się do postępu badań w ostatniej dekadzie. Polepszyło się nie tylko rozpoznawanie zespołów klinicznych związanych z zaburzeniami neurologicznymi o podłożu autoimmunizacyjnym. Znacznie rozwinęła się również wiedzą dotycząca potencjalnych mechanizmów prowadzących do powstania tych chorób.

Autoimmunizacyjne choroby neurologiczne badania

Zasadnicze znaczenie w diagnostyce autoimmunologicznych zaburzeń neurologicznych i diagnostyce różnicowej z innymi zaburzeniami neurologicznymi mają badania:

• radiograficzne,
• elektrofizjologiczne,
• laboratoryjne (w szczególności badanie przeciwciał antyneuronalnych).

Autoimmunizacyjne choroby neurologiczne nowotwory

Tego typu zaburzenia mogą być związane z nowotworami podstawowymi, a badania przesiewowe pod kątem złośliwości nowotworu są zasadniczym elementem diagnostyki pacjenta. Wczesna diagnoza i szybko podjęta immunoterapia mogą przyczynić się do znacznej poprawy funkcji neurologicznych. Z tego powodu wciąż prowadzone są intensywne badania dotyczące zarówno samego mechanizmu rozwoju chorób autoimmunizacyjnych układu nerwowego. Powstaja również kolejne opracowania dotyczące wskazówek diagnostycznych i terapeutycznych dla postępowania z pacjentami z podejrzeniem tego typu schorzeń.

Autoimmunizacyjne choroby neurologiczne nowe publikacje

Niedawno został opublikowany artykuł dla klinicystów omawiający możliwości diagnostyczne dostępne dla wielu autoimmunizacyjnych chorób neurologicznych, w tym autoimmunologicznego zapalenia mózgu i jego różnych postaci. Treść pracy obejmuje również metody leczenia stosowane zarówno przez autorów publikacji (dr A. Sebastian Lopez-Chiriboga i dr Eoin P. Flanagan, Mayo Clinic, Stany Zjednoczone) jak i wiele innych ośrodków medycznych. Kilka najważniejszych wniosków pracy to:

 

1. Autoimmunizacyjne zaburzenia układu nerwowego często rozwijają się dość szybko i powodują wiele różnorodnych objawów, zarówno w centralnym, jak i obwodowym układzie nerwowym.
2. Ta grupa chorób jest prawdopodobnie bardziej powszechna niż wcześniej sądzono.
3. Wykrywane są nowe przeciwciała markerowe, choć należy pamiętać, że nie wszyscy pacjenci produkują przeciwciała antyneuronalne.
4. Precyzyjna diagnoza i wcześnie rozpoczęte leczenie znacznie poprawiają rokowanie pacjentów.
5. Zaburzenia te mogą być związane z nowotworem, dlatego badania przesiewowe w tym kierunku są często częścią diagnostyki, w zależności od objawów i historii pacjenta.
6. Obecne metody leczenia opierają się na opinii i doświadczeniu ekspertów, ponieważ nie przeprowadzono jeszcze żadnych prospektywnych badań klinicznych.
7. Steroidy, dożylne immunoglobuliny i/ lub plazmafereza są szeroko stosowanymi terapiami pierwszego rzutu; rytuksymab i cyklofosfamid stanowią drugą linię.
8. Czas odpowiedzi na leczenie może być różny, w zależności od rodzaju przeciwciał antyneuronalnych związanych z chorobą. W przypadku przeciwciał anty-NMDAR odpowiedź na terapie może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, podczas gdy leczenie pacjentów z przeciwciałami anty-LGI1 może przynosić efekty w ciągu zaledwie kilku dni.
9. Niektórzy pacjenci wymagają leczenia podtrzymującego, aby zapobiec nawrotom.

 

 

Piśmiennictwo:

1. López-Chiriboga, A. S., & Flanagan, E. P. (2018, June). Diagnostic and Therapeutic Approach to Autoimmune Neurologic Disorders. In Seminars in neurology (Vol. 38, No. 03, pp. 392-402). Thieme Medical Publishers. https://www.thieme-connect.com/DOI/DOI?10.1055/s-0038-1660819