Znajdź laboratorium
  • Gdzie zrobić badanie?
  • Znaczenie kliniczne






















































Dziecko u psychiatry: o czym warto pamiętać?

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu występuje także u dzieci, więc przy zaburzeniach neuropsychiatrycznych u małych pacjentów powinno się wziąć pod uwagę diagnostykę w kierunku tego schorzenia.

Takie wnioski wysnuli badacze z Duke University w Stanach Zjednoczonych, zajmujący się m.in. projektami badawczymi w ramach Programu Autoimmunizacyjnych Chorób Mózgu. Naukowcy w swojej niedawno opublikowanej pracy [1] zwrócili uwagę na znaczenie wiedzy psychiatrów dziecięcych na temat występowania autoimmunologicznego zapalenia mózgu u dzieci.

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu objawy

Autorzy pracy podkreślają, iż charakter tej choroby może sprawić, że dzieci z wczesnymi objawami będą najpierw badane przez psychiatrę. Symptomy mogą mieć ostry lub podostry początek, a należą do nich:

  • problemy z myśleniem,
  • zaburzenia pamięci,
  • paranoja, bezsenność,
  • zaburzenia czucia,
  • zaburzenia osobowości i zmiany w zachowaniu,
  • pobudzenie,
  • halucynacje,
  • regresja rozwojowa.

Tego typu symptomy mogą być mylone z chorobą o podłożu psychiatrycznym. Często młodsze dzieci początkowo cierpią także na zaburzenia ruchowe i drgawki.

Pomiędzy różnymi typami autoimmunologicznego zapalenia mózgu, a nawet w obrębie tego samego typu, występuje znaczna zmienność objawów. Najczęstszą postacią tej choroby u dzieci jest autoimmunologiczne zapalenie mózgu typu anty-NMDAR.

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu diagnostyka

Badania wielokrotnie wykazały, że szybka diagnoza i niezwłocznie rozpoczęte leczenie (immunoterapia) prowadzą do lepszych wyników terapeutycznych. Dlatego tak ważne jest, aby rozpoznanie autoimmunologicznego zapalenia mózgu było jak najbardziej precyzyjne.

Diagnostyka autoimmunologicznego zapalenia mózgu opiera się na kryteriach klinicznych [2], badaniach obrazowych oraz badaniach laboratoryjnych, takich jak badanie przeciwciał antyneuronalnych.

Przeciwciała antyneuronalne to jedna z grup autoprzeciwciał (białek układu immunologicznego). Jak sama nazwa wskazuje, są skierowane przeciwko neuronom – najważniejszym komórkom układu nerwowego. Określenie „antyneuronalne” niekiedy ma charakter umowny, gdyż niektóre przeciwciała antyneuronalne skierowane są przeciwko innym niż neurony strukturom układu nerwowego (np. przeciwko komórkom gleju).

Badanie obecności przeciwciał antyneuronalnych, takich jak anty-NMDAR, wykonuje się z krwi lub płynu mózgowo-rdzeniowego pacjenta. Obecnie znanych jest już wiele rodzajów przeciwciał antyneuronalnych i liczba ta stale rośnie. Badanie przeciwciał antyneuronalnych jest kluczowym elementem diagnostyki wielu typów zapalenia mózgu, umożliwiającym postawienie pewnego rozpoznania. Ponieważ jednak zdarzają się przypadki pacjentów z autoimmunologicznym zapaleniem mózgu bez obecności przeciwciał, nowe kryteria kliniczne [2] opracowane zostały w taki sposób, aby oprócz rozpoznania pewnego można było zdiagnozować również możliwe i prawdopodobne autoimmunologiczne zapalenie mózgu na podstawie samych objawów.

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu leczenie

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu anty-NMDAR jest poważną chorobą o śmiertelności wynoszącej ok. 5%, jednak nawet u 81% pacjentów rokowanie jest korzystne. Autorzy pracy dotyczącej postępowania z pacjentami z zapaleniem mózgu [1] podkreślają, że dwa główne cele leczenia to „zmniejszenie stanu zapalnego” i „łagodzenie objawów choroby, tak aby zminimalizować powstające uszkodzenia”. Wyniki leczenia pacjentów są dość zróżnicowane, a czas powrotu do zdrowia bywa długi – może trwać ponad 18 miesięcy. Objawy mogą występować również po leczeniu, podczas rekonwalescencji pacjenta. Ważna jest ścisła współpraca zespołu lekarzy specjalistów, który może składać się z neurologów, immunologów i/lub reumatologów. Ma ona na celu uważne monitorowanie nawrotów choroby.

 

  1. Mooneyham G.C., Gallentine W., Van Mater H., Evaluation and Management of Autoimmune Encephalitis: A Clinical Overview for the Practicing Child Psychiatrist. Child and Adolescent Psychiatric Clinics 2018; 27 (1): 37–52.
  2. Graus F., Titulaer M.J., Balu R. et al., A clinical approach to diagnosis of autoimmune encephalitis. Lancet Neurology 2016; 15 (4): 391–404.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

alergiczne.info boreliozaonline.pl autoprzeciwciala.info kalpro.pl