W 2009 r. reporterka New York Post Susannah Cahalan nagle doświadczyła halucynacji, napadów paranoi i omamów. Objawy występujące u tej młodej wówczas dziewczyny początkowo lekarze zrzucali na karb choroby psychicznej. Przez długi czas dziennikarka zmagała się z błędną diagnozą, a stan jej zdrowia znacznie się pogarszał.
Susannah Cahalan i jej choroba autoimmunologiczna
Momentem zwrotnym w diagnozie bohaterki „Umysłu w ogniu” było wykonanie badania w kierunku przeciwciał onkoneuronalnych. U pacjentki lekarze wykryli przeciwciała anty-NMDAR, czyli białka układu odpornościowego atakujące receptor N-metylo-D-asparaginianu (NMDAR), odpowiadające za transmisję impulsów synaptycznych w mózgu. Pojawienie się we krwi pacjenta tego typu przeciwciał może być przyczyną występowania choroby. Pozytywne wyniki badania pozwoliły lekarzom ustalić, że mają do czynienia z chorobą autoimmunologiczną, a nie psychiatryczną. Dzięki temu odkryciu udało się wyleczyć młodą dziennikarkę.
Susannah Cahalan niewiele pamięta z tego okresu w jej życiu, ale na podstawie retrospekcji i wywiadów z rodziną i lekarzami postanowiła opublikować swoje doświadczenia z chorobą. W 2012 roku ukazała się książka „Umysł w ogniu”, która stała się światowym bestsellerem.
Susannah Cahalan wydaje nową książkę
Susannah Cahalan uważa, że wiele osób również cierpiących na chorobę, która ją dotknęła, żyją latami bez właściwej diagnozy, być może pozostając pod opieką oddziałów psychiatrycznych. Kierując się swoimi obawami, zaczęła przyglądać się wpływowemu badaniu psychologa Davida Rosenhana z 1973 r. zatytułowanemu „On being sane in insane places” (O byciu zdrowym umysłowo w niezdrowych miejscach) [1]. Eksperyment amerykańskiego psychologa dotyczący adekwatności i rzetelności diagnoz medycznych psychiatrów został opublikowany w czasopiśmie „Science”. Szczegóły dochodzenia Susannah Cahalan natomiast znajdują się w jej najnowszej książce „The Great Pretender: The Undercover Mission That Changed Our Understanding of Madness.” Więcej o nowej książce przeczytamy w artykule w czasopiśmie New York Times.
Książki o chorobach psychicznych często zastanawiają się nad doświadczaniem rzeczywistości. Oprócz standardowych pytań – co wiemy i skąd to wiemy? – to kolejna warstwa pytania: co wiemy o naszych umysłach, a co, jeśli to nieprawda? Również nowa książka Susannah Cahalan to relacja dziennikarskiego śledztwa badań Rosenhana o tym, czego reporterka dowiedziała się o leczeniu chorób psychicznych dzięki badaniu własnych wstrząsających doświadczeń i wąskiej granicy między chorobą ciała i chorobą psychiczną.
Opracowano na podstawie: Rosenhan D.L., On being sane in insane places, Science 179.4070 (1973): 250–258.